Het leven in Ghana gaat z'n gangetje

Hey lieve allemaal!
Ik heb weer lieve berichtjes van jullie mogen ontvangen:) Ik beid mijn excuses aan voor het lange wachten, maar er was geen internet verbinding vorige week en toen ik gisteren op internet wilde was er geen stroom! Nu mogen we gerbuik maken van het internet bij Eric en Michelle, dus dat is erg fijn! Ik kan niet beloven dat er nu ook al foto's bij zullen staan, want ik moet eerst het programma daarvoor opnieuw downloaden en de verbinding is niet zo heel snel. Maar ik ga mijn best doen! Als het goed is zet ik vandaag of anders morgen ook nog het verslag van de safari op internet!
Ik tel de dagen af!
Liefs, -xxx- vanuit het hele hete Ghana


Maandag 6 oktober t/m woensdag 15 oktober

Maandag 6 oktober 2008
05.45uur… De wekker is genadeloos, zoals iedere maandagochtend. Wanneer ik met mijn zoveelste poging om wakker te worden bezig ben komt Nikki mijn kamer inlopen. Ze zegt dat ik even buiten moet komen kijken en dus kruip ik met slaperige ogen onder mijn klamboe vandaan. Ondertussen vraag ik me wel af waar ik op de vroege morgen naar moet komen kijken. Eenmaal buiten hoeft ze me niks meer uit te leggen want ik zie het al, hele donkere wolken hebben zich boven Ada verzamelt en ze voorspellen niet veel goeds. De afspraak met school is, dat we bij slecht weer niet naar het eiland mogen omdat dat te gevaarlijk is. Daarom pakken we onze telefoon en proberen Steven te bereiken. We hopen dat we nog op tijd zijn en dat hij niet al onderweg is naar Ada. Net als je iemand echt moet bellen zul je altijd zien dat het netwerk weer eens moeilijk doet of dat die persoon zijn telefoon uit heeft staan, zoals bij Steven het geval is. Daarom bellen we snel naar Regina om te vragen of zij tegen Steven kan zeggen dat we niet naar het eiland kunnen komen vandaag. Met dit telefoontje liepen we tegen het volgende probleem aan, namelijk de taalbarrière. Regina begrijpt maar een klein beetje Engels dus ook dit telefoontje mocht niet baten. We hadden in ieder geval ons best gedaan. Nog geen 2 minuten later bleek onze voorspelling juist te zijn, want de regenen kletterden naar beneden. Volgens de mensen hier was het maar een bui, maar dan was het wel een bui die echt tot het einde van de middag heeft geduurd! Omdat we dus vandaag onverwachts vrij waren heb ik mijn weblog van de laatste 2 weken maar eens bijgewerkt. Het was maar goed dat ik iedere avond wel een korte aantekening had gemaakt, want anders was er niet veel van terecht gekomen denk ik. Rond 15.30uur zijn we naar Tsarley Korpey gegaan en heb ik mijn verhaal weer op internet gezet. Ook heb ik mijn mailtjes bekeken en nog lekker even zitten msnen. Dan lijkt Nederland ineens weer een stukje dichterbij :). Rond 17.30uur wilden we richting huis gaan want de meiden van het strandhuis zouden vanavond komen eten. Nou zijn we inmiddels wel gewend aan het ghanese tempo, maar dit keer deed de taxi er wel érg lang over om ons op te halen. We hebben bijna een uur staan wachten. Maar goed, toen we bij ons huis aankwamen bleken de meiden er gelukkig ook nog niet te zijn, anders hadden ze voor een dichte deur gestaan. Voordeel was wel, het was inmiddels gestopt met regenen ( officieel gezien was het dus een bui :S ). Tijdens het wachten op de meiden heb ik even mijn kamer opgeruimd en het dieselmatras toch maar opgewisseld voor het vieze oude matras dat we buiten op de veranda hadden liggen. Dat dieselmatras stinkt wel zo erg ( naar diesel, haha :) ) en er zitten echt teveel kuilen in. Dat oude matras ligt ook niet erg lekker en is erg vies, maar ik word tenminste niet meer wakker met rugpijn. Rond 19.00uur kwamen de meiden van het strandhuis samen met Yahweh aan bij ons huis. Yahweh heeft toen voor ons groundnutsoup ( een soort van pindasoep ) met yam gemaakt. Ook Adi en Mike waren komen eten en het smaakte allemaal erg goed! Als toetje had Yahweh ook nog een soort van oliebol gemaakt met een beetje een kokossmaakje. Zelf houd ik niet zo van kokos maar het was echt super lekker! Nadat iedereen zijn buikje helemaal rond had gegeten zijn we buiten op de veranda gaan liggen ( de dieselmatras doet nou dienst als hangbank ). Daar hebben we nog lekker liggen kletsen en werd er een beetje gekriebeld. Even lekker ontspannen en gewoon nergens aan denken:). Mama belde mij laat op de avond nog en toen hebben we bijna een uur zitten kletsen. Rond 22.30uur wilde ik naar bed gaan en ging ik nog snel even naar de wc. Toen ik doorspoelde stroomde er ineens allemaal water onder de pot vandaan en moest er dus eerst nog gedweild worden. Mark en ik hebben toen wat opgeruimd en het kraantje van de wc maar even dichtgedraaid. Dit was een probleem voor morgen, haha:). Gelukkig hebben we nog een andere wc dus hoefde we niet voor groeten uit de rimboe te gaan spelen. Om 23.15uur lag ik dan eindelijk in bed en was ik zo vertrokken.

Dinsdag 7 oktober 2008
Vanmorgen zijn Marjolein, Mark, Nikki en ik naar het ziekenhuis gegaan. Helaas bleek er voor ons niet veel te doen vandaag… Daarom zijn we ook zo blij dat we morgen voor het eerst het peuterspeelzaaltje gaan draaien bij Erik en Michelle thuis, dan krijgen we wat meer uitdaging hier. Rond 11.30uur zijn we naar de watertoren van het ziekenhuis gelopen en hebben we besloten om deze te beklimmen. Marjolein vond het maar niks en aangezien ze hoogtevrees heeft valt dit haar ook niet kwalijk te nemen. Ik weet niet hoe hoog de toren is maar we moesten geloof ik 6 kooiladders opklimmen naar boven. Zelfs voor mij was een van die ladders eigenlijk vrij krap en dat terwijl ik zo klein ben. In dit geval vond ik het dus niet erg om een keer de kleinste te zijn, want ik kwam nog vrij makkelijk boven. Eenmaal boven zijn we uit een raampje geklommen om een goed uitzicht te krijgen. Marjolein vond het allemaal wel welletjes en heeft vanachter de raampjes een beetje rond gekeken. Vanaf de watertoren had je een goed zicht op het hele ziekenhuis en kon je ook de bouwplaats zien. Nikki belde Adi op en vroeg hem of hij kon zwaaien. Hij zag ons wel, maar hem zagen we niet zwaaien. Daarom had Adi een groot stuk hout gepakt en stond daarmee als een bezetenen in de lucht te zwaaien, haha:). Na de zweterige klim naar beneden is Marjolein met mij meegelopen naar het mortuarium. Zij had hier al een keer een kijkje genomen maar ik nog niet, ze ging dus mee als mentale steun. Ik kreeg een korte rondleiding en de rillingen liepen over mijn lijf. In de vrieskisten lagen de mensen met z’n drieën op elkaar gestapeld en een enkeling lag er al bijna 2 jaar! Niet een heel fraai gezicht, dat kan ik je wel vertellen. De reden dat mensen hier soms zolang liggen is dat de familie geen geld heeft voor de begrafenis of omdat er ruzie is ontstaan over wie het moet gaan betalen. Ook vertelde de man dat wanneer iemand opgehaald wordt voor zijn of haar begrafenis de persoon in kwestie uit de vrieskist wordt gehaald en op de grond wordt gelegd om te ontdooien… Fijn idee… Er lagen allemaal plasjes water op de grond dus eigenlijk stonden we in de restanten van een ontdooit iemand :S. Ergens was het wel een ervaring om een kijkje te nemen, maar het hoeft voor mij geen tweede keer meer. Na het bezoekje aan het mortuarium was het tijd om te lunchen. Niet dat ik nu nog trek had, maar je moet hier wel goed drinken en een beetje eten op zijn tijd. Toen we klaar waren in het ziekenhuis zijn Marjolein, Mark en Nikki nog even naar de markt in Kasseh gegaan en ben ik met een tro tro naar huis gegaan. Eenmaal thuis heb ik mijn was gedaan en toen ik daar bijna mee klaar was kwam de rest alweer thuis. ’s Avonds hebben we frietjes gegeten met hamburgers. Erg lekker :). Na het eten zijn we naar Tsarley Korpey gegaan en hebben we daar nog even gebruik gemaakt van het internet. Ook zijn we vandaag nog even naar de naaister gelopen en heb ik weer een jurk besteld. Deze kan ik 22 oktober ophalen, want ze hadden het erg druk. Ik ben benieuwd!

Woensdag 8 oktober 2008
Vandaag was het dan zover, het peuterspeelzaaltje bij Erik en Michelle opende voor het eerst haar deuren. We waren tussen 8.00uur en 8.30uur bij Michelle en toen was het wachten op de kindjes. Er waren er al twee, namelijk Jesse James ( het oudste kindje, 2 ½ jaar, van Erik en Michelle) en Mary ( het kindje, 2 jaar, van de vrouw die de was doet en voor de kinderen zorgt bij Michelle). Om 09.15uur kwam er uiteindelijk een vrouw met 3 kinderen. Ze had iemand mee genomen die voor haar kon vertalen, want zelf sprak ze nauwelijks Engels. De kinderen heten Esther (8 jaar), Deborah (5 jaar) en Messi (3 jaar). Ik heb de vrouw toen uitgelegd wat de bedoeling van het peuterspeelzaaltje is en hoe we te werk willen gaan. Ook heb ik haar uitgelegd dat ze haar kinderen voortaan op tijd moet brengen, namelijk om 08.00uur, om ze vervolgens om 11.00uur weer op te komen halen. De man die erbij was heeft alles vertaald en de vrouw was tevreden en zei dat ze om 11.00uur terug zou komen. Normaal gesproken bestaat de leeftijd van kinderen op een peuterspeelzaal uit 3 en 4 jarige, maar omdat deze vrouw geen geld heeft om haar kinderen naar school te sturen kijken we nu even niet naar de leeftijd. Dat komt in de toekomst wel.
Het werken met de kindjes was echt heel erg leuk! Zo hebben we kleurplaten gekleurd van een krokodil in bad en hebben we de kinderen op een potje laten plassen. Na iedere keer plassen moesten ze de handen wassen en dit vonden ze echt prachtig! Dit alles deden we omdat we met het thema hygiëne wilde werken. Ook hebben we wat gedronken en een koekje gegeten, vergeet hierbij niet dat veel kinderen nooit koekjes eten hier. We hebben ook nog wat spelletjes gedaan, flessen omgooien met een bal en bellenblazen. Vooral het bellenblazen vonden ze echt super leuk en ze bleven er maar achteraan rennen. In het begin was de taalbarrière best wel lastig omdat, behalve Jesse James, de kinderen geen Engels praten of verstaan. Maar naar mate de ochtend vorderde ging het steeds beter. Met handgebaren en gezichtsuitdrukking kom je een heel eind;). Om 11.20uur ging ik maar eens buiten de poort kijken of de moeder er al was, want 11.00uur is 11.00uur. Ze bleek bij de andere poort te staan en was blij te zien dat haar kinderen het naar hun zin hadden gehad. We hebben nog even nagepraat met Michelle en rond 12.00uur gingen we met een voldaan gevoel naar huis:). Eenmaal thuis hebben we ons omgekleed en zijn we naar Tsarley Korpey gegaan om te zwemmen. Het was weer een hete dag in Ada. Op de heenweg naar Tsarley Korpey is de motor van Nikki en mij nog even gestopt bij de markt en heb ik snel 2 stofjes gekocht om nog 2 rokjes te kunnen laten maken ( altijd handig om een plaatje uit een tijdschrift als voorbeeld te kunnen gebruiken;)). Mark en Marjolein bleven ’s avonds bij Tsarley Korpey eten omdat Mark morgen weer naar huis gaat. Nikki en ik zijn toen samen naar huis gegaan en hebben een overheerlijke aardappelschotel ( geïmporteerd vanuit Nederland;) ) met bloemkool en gemarineerde kip op. Ook de kip was half geïmporteerd uit Nederland want we hadden deze gekruid met een satémarinade mix zakje wat Rolf had meegebracht. Het smaakte allemaal erg goed! Na het eten waren Nikki en ik op het dieselmatras buiten neergeploft met de film “The Constant Gardener”erbij. Deze moesten we na ongeveer 40minuten stop zetten want de meiden van het strandhuisje kwamen langs om gedag te zeggen tegen Mark. Inmiddels waren Mark en Marjolein namelijk ook weer thuis gekomen. Na een avond gezellig te hebben gekletst en gelachen gingen de meiden rond 23.30uur naar huis. Het was voor ons ook bedtijd geworden en ik heb toen in mijn bedje de film af zitten kijken.

Donderdag 9 oktober 2008
We konden vanmorgen lekker blijven liggen, want we moesten Mark vandaag naar het vliegveld brengen. Rond de middag wilden we richting Accra gaan, maar na het bellen van een aantal taxi’s die maar niet kwamen zijn we naar de Clinic junction gaan lopen. Dat is nog best een opgave met een grote en een kleine koffer bagage. Ongeveer 60meter voor de Clinic junction kwam een taxi langs ons rijden en bood ons aan om ons naar Kasseh te brengen. We moesten daar nog even langs de apotheek dus dat kwam mooi uit. Eenmaal op weg naar Kasseh vroeg de chauffeur of we naar Accra moesten, want voor 90Cedi wilde hij ons wel brengen. Voor ons kwam dat wel goed uit dus na wat onderhandelen waren we het eens over de prijs, 50Cedi voor de hele reis. Dat is nog steeds wel prijzig, maar vandaag hadden we geen zin om moeilijk te doen met die koffers. Na een snelle rit kwamen we rond 15.00uur aan in Accra en hebben we bij de Shoprite eerst nog wat kleine boodschapjes gedaan en een pizza gegeten bij de Pizza Inn. Vervolgens gingen we met een taxi richting het vliegveld en daar vloeide de tranen al snel. Na ongeveer een uur bij het vliegveld te hebben geknuffeld werd het voor Marjolein en Mark echt tijd om afscheid te nemen. Marjolein en wij werden getroost met de gedachte dat het maar voor 3 ½ week is… Bij het vliegveld hebben we een taxi naar de shoprite gepakt en van daaruit hebben we een tro tro naar Tema gepakt. Bij Tema moeten we dan altijd uitstappen bij een hele grote rotonde om deze vervolgens met gevaar voor eigen leven over te steken. Waar we de tro tro uit stapte stonden een paar jongens en een van die jongens kwam ons achterna lopen en praatte heel de tijd door ons gesprek heen. Erg irritant! Na hem een paar vriendelijk te hebben gezegd dat hij ons stoorde en hij daar geen gehoor aan gaf, was voor Nikki de maat vol. Ze draaide zich met een ruk om en schreeuwde op 2centimeter afstand tegen hem : Bye!!!!!!!!!!!!!! Die jongen schrok zich rot en vloog minstens 3meter naar achter! Maar goed, hij was wel weg. Wij konden er wel om lachen, maar ik denk dat die jongen ’s avonds met een piepend oor in bed heeft gelegen :P . Nadat we de rotonde 2 keer waren overgestoken konden we in een tro tro stappen naar Ada. Eenmaal in Big Ada stond Adi al langs de weg te wachten en is hij dus in de tro tro gestapt. Toen we weer thuis kwamen bleken er bij de wc en douche hele grote kakkerlakken te zitten! Echt heel vies! Adi kwam gelijk aanlopen met zijn slippers en sloeg ze allemaal dood. Niet erg handig aangezien wij wel weten dat je kakkerlakken nooit dood moet slaan omdat ze dan hun eitjes lozen. Daarom zijn Marjolein en ik daarna grondig in de aanslag gegaan met bleek, in de hoop dat dit zou helpen. Bij Marjolein in haar slaapkamer zaten ook 2 kleine kakkerlakken en dus wilde ze liever niet in haar kamer slapen. Daarom hebben we het dieselmatras naar mijn kamer gesleept en het geleende matras van Adi daar bovenop gelegd. Wel weer gezellig hoor om met z’n tweetjes op een kamer te slapen. Dat deden we de hele eerste maand iedere avond, maar toen deelde we ook een bed. Na nog wat gekletst te hebben zijn we pas laat in slaap gevallen.

Vrijdag 10 oktober 2008
Nikki is vanmorgen voor een paar daagjes vertrokken naar Cape Coast, even lekker weg samen met Adi. Ze zijn naar het Beach Resort gegaan waar we toen ook zijn geweest met Rolf en de ouders van Nikki. Zelf was ik niet echt vooruit te branden vandaag. Ik voelde me helemaal niet fit en wilde eigenlijk alleen maar slapen. Nadat ik er ’s morgens ongeveer 3 uurtjes uit was geweest ( en een aftelkalender heb gemaakt:) ) ben ik om 13.30uur nog even op bed gaan liggen, om vervolgens om 14.30uur weer wakker te schrikken. Mijn energie level was nog steeds erg laat maar ik moest er nu toch echt wel uitkomen hoor. Nadat ik mezelf had aangekleed zijn we naar Tsarley Korpey gegaan. We wilde maar al te graag een verfrissende duik nemen, maar dat ging helaas niet. Ze hadden nieuw chloor in het water gedaan dus vandaag konden we niet zwemmen. We zijn trouwens met de motor naar Tsarley Korpey gegaan en toen heb ik mijn been verbrand aan de uitlaat van de motor :S. Niet erg slim natuurlijk, maar goed nu hoor ik ook bij de club, want Marjolein, Nikki en Carmenza hebben zich ook al eens aan de uitlaat verbrand. Bij Tsarley Korpey heb ik toen gevraagd om ijsblokjes en een handdoek en die heb ik er eigenlijk heel de middag op gehouden. Rond 17.30 uur waren we weer thuis en hebben Marjolein en ik aardappelpuree met gemarineerde kip gekookt. Uiteraard mocht de zelf gebrouwen satésaus niet ontbreken:). Voor degene die trouwens denken dat ik niet goed voor mezelf zorg, ik heb toen ik thuis kwam netjes brandzalf op mijn brandwond gesmeerd hoor :P.
We hadden voor vanavond eigenlijk afgesproken met Mike en Calito. Ze zouden om 20.00uur bij ons zijn om een film te kijken, maar toen ze er om 21.15uur nog niet waren hebben we gesmst dat ze dan ook niet meer hoefden te komen en dat we wel een andere keer een filmpje zouden kijken. Ondertussen hadden Marjolein en ik al Jeff Dunham ( dank je wel Rene! ) gekeken en lachen we helemaal in een deuk. Om het vervolgens af te sluiten met de onroerende film: “I am Sam”. Dat was wel even lekker hoor, zo’n rustig avondje met z’n tweetjes :).

Zaterdag 11 oktober 2008
07.00uur… Mijn telefoon gaat en ik vraag me echt af wie er zo vroeg in het weekend al gaat bellen! Normaal gesproken zijn het mensen van het eiland, maar tot mijn verbazing is het een anoniem nummer, wat hier wil zeggen dat het iemand vanuit Nederland is. Als ik opneem hoe ik alleen maar gekraak en een soort van computergeluid. Ik vraag dus of degene mij nog een keer kan proberen te bellen en verbreek de verbinding. 2 minuten later gaat weer mijn telefoon en als ik opneem hoor ik een vertrouwde stem aan de andere kant van de lijn. Het is Rolf en hij had zijn wekker gezet om mij wakker te bellen. Echt super lief! We hebben 1 ½ uur gepraat over van alles. Dat was echt lekker wakker worden zeg! Blijkbaar ben ik niet de enige die iemand mist;). Nadat we uitgebeld waren heb ik mezelf aankleed en wat gegeten. Ook heb ik nog aan mijn weblog verslag zitten werken en ben ik halverwege de middag met Marjolein richting de naaister gelopen. We waren van plan om op de markt nog een stofje te halen zodat Marjolein ook nog een rokje kon laten maken, om daarna gelijk naar de naaister te gaan. Helaas was de naaister dicht, maar hebben we wel een stofje op de markt gehaald en dus gaan we maandag even naar de naaister. Vanaf de markt zijn we naar de Clinic junction gelopen en hebben ondertussen Adi gebeld om te vragen of zijn winkeltje open was. Marjolein haar tas was stuk gegaan dus ze wilde graag een nieuwe halen. Het winkeltje bleek niet open, maar Adi belde even naar zijn hulpje en die zou op ons wachten bij de winkel zodat we tasjes konden kijken. Eenmaal bij het winkeltje van Adi waren we er al snel uit, hij had hele mooie nieuwe tassen en dus hebben we er allebei 1 gekocht. Vanuit Adi zijn winkeltje zijn we naar het huis in Big Ada gelopen om even een praatje te gaan maken bij Bart en Romy. Ze bleken thuis te zijn en we konden blijven eten. Altijd gezellig natuurlijk! Ook Sharon, Carmenza en het zusje van Carmenza waren komen eten. Na het eten kwam Yahweh ook nog langs om zijn sieraden te laten zien. Rond 20.00uur zijn Marjolein en ik snel even op en neer naar ons huis gegaan om de dvd’s van Jeff Dunham te halen, want Bart en Romy waren toch wel heel benieuwd. Eenmaal terug in Big Ada heb ik Yahweh een horloge gegeven. Ik had hem dat een paar weken eerder beloofd en hij was er erg blij mee! Jeff Dunham kon bij Bart en Romy niet meer stuk en we hebben ons dan ook rot gelachen. Sharon, Carmenza en haar zusje waren rond 21.15uur naar huis gegaan, maar toen wij naar huis wilde gaan bleek er nog maar 1 motor beschikbaar te zijn. Yahweh moest ook nog naar huis, dus 1 motor was niet genoeg. Daarom is Marjolein met Yahweh op een motor gegaan en heb ik in Big Ada op de bank geslapen. Niet helemaal een succes met al die zoemende muggen om me heen, maar alles beter dan buiten op straat slapen he ;).

Zondag 12 oktober 2008
Vanmorgen was ik al vroeg wakker, gewoon omdat ik niet goed kon slapen van de muggen, maar ook omdat er een of ander iemand had bedacht dat het leuk is om ’s morgens om 05.00uur op straat te gaan lopen met een koeienbel. Een compleet orkest heeft die persoon weggegeven:S. Ach ja, slapen doen we morgen wel;). Om 08.30uur hebben Bart, Romy en ik een tro tro gepakt, want ik ging naar huis en Bart en Romy gingen naar de meiden in het strandhuisje. Om 08.50uur kwam ik thuis en ben ik nog even lekker in bed gekropen. Om 11.00uur kwam ik eruit en was ik zo duf als een konijn, haha:). In Nederland heb ik namelijk kennis gemaakt met Prince, hij woont al meer dan 20 jaar in Nederland maar komt oorspronkelijk uit Ghana. Hij heeft me toen wat dingen verteld over Ghana en mij ook in contact gebracht met zijn broer Jacob, die in Accra woont. Jacob had mij gebeld en we hadden voor vandaag om 12.00uur afgesproken. Hij zou naar Ada komen om kennis te maken en hij zou bellen als hij bij de Clinic junction was. Om 13.45uur belde hij eindelijk, beter laat dan nooit toch;). Marjolein en ik zijn hem toen tegemoet gelopen en toen we bijna bij de Clinic junction waren knipperde een auto met zijn lichten. Het was Jacob samen met zijn goede vriend Johnatan. Eerst zijn we wat gaan drinken bij Tsarley Korpey en hebben we met Prince in Nederland gebeld. Die vond het geweldig om te horen dat zijn broer nu contact had met mij. Na Tsarley Korpey zijn we naar Brightest Spot gegaan om even wat te eten. Aan het eind van de middag heeft Jacob ons weer thuis gebracht en hebben we hem snel even het huis laten zien. We hebben met hem afgesproken dat we zondag 26 oktober met hem naar Accra gaan om daar wat leuke plekken te bezoeken en uit eten te gaan in een leuk restaurantje. ’s Avonds hebben Marjolein en ik samen een film gekeken, Pirates of the Carribean 3. Lekker even relaxen en een beetje kletsen over van alles en nog wat.

Maandag 13 oktober 2008
Vanmorgen stond er om 06.45uur een taxi voor de poort om Marjolein en mij naar de rivierkant te brengen. We namen vandaag alle kleertjes mee die we vanuit Nederland hadden gekregen, dus we hadden echt een hele achterbank vol :)!
Carmenza en haar zusje gingen ook met ons mee, dus we hadden Steven gisteren al gebeld dat hij met de grote boot moest komen en dat was maar goed ook. Hij zat echt prop vol.
Op het eiland hebben we zoals altijd eerst schoongemaakt en hebben we bij Regina wat kleren afgegeven. Daarna zijn we naar het schooltje gegaan, het lesgeven ging vandaag wel goed, alleen de structuur was ver te zoeken. Door de taalbarrière was het voor ons ook heel moeilijk om daar wat aan te doen, maar de aanhouder wint zeggen ze altijd he. Na een drukke, maar gezellige ochtend hebben we ook een aantal kinderen nog persoonlijk blij gemaakt met een tasje vol met kleren. Hopelijk dragen ze deze volgende week en kunnen we er leuke foto’s van maken. Vandaag is er ook nog post voor mij gekomen, een leuke kaart van Pake en Beppe en een lieve brief van Judith. Ik zag dat die er wel lang over had gedaan, maar hij heeft het dus toch gehaald :). Heel erg bedankt daarvoor in ieder geval!
Eenmaal terug in Ada zijn we onze zwemspullen gaan halen en hebben we een verfrissende duik genomen bij Tsarley Korpey. Het is de laatste dagen zo verschrikkelijk heet hier, dat je het liefst heel de dag in het water zou willen dobberen. ’s Avonds zijn Sharon, Carmenza, haar zusje, Kim, Isabeau, Marjolein en ik wat gaan eten bij Brightest Spot en was het weer erg gezellig! Toen we na het eten langs de Clinic junction naar huis liepen is Frank ( hij is onze vaste motor taxi chauffeur ) met ons mee naar huis gelopen. Hij had voor ons uien en pepers meegenomen, want hij is naast motor taxi ook boer en hij wilde ons graag wat dingetjes uit zijn eigen tuin laten proeven. Erg lief van hem, want hij wilde er echt niets voor hebben. Vandaag lag ik al best vroeg in bed, dat is zo af en toe ook wel eens lekker! Nikki was vandaag terug gekomen uit Cape Coast, maar helaas was ze weer ziek geworden. Morgen dus even medicijnen halen voor haar in Kasseh.

Dinsdag 14 oktober 2008
Vanmorgen zijn we samen met Sharon, Carmenza, haar zusje en 2 kindjes uit het dorpje (Rafael en Belinda) naar de markt in Kasseh gegaan. Daar hebben we wat boodschappen gedaan en nog een stofje gekocht. Marjolein en ik zijn ook naar de apotheek gegaan om medicijnen te halen voor Nikki. Daar dringen ze erop aan dat ze zich laat testen op malaria, dus toch nog maar eens proberen of ze dat wil doen. Hopelijk wordt ze weer snel beter, zodat ze nog even kan genieten van de laatste dagen hier. Rond 11.00uur gingen we vanuit Kasseh met de meiden mee naar het strandhuisje. Daar hebben we even wat gegeten en toen heeft iedereen thuis zijn spullen gehaald en zijn we samen met Rafael en Belinda gaan zwemmen bij Tsarley Korpey. Die kinderen vonden het echt geweldig! Ze hadden nog nooit zoiets als een zwembad gezien en genoten volop! We hadden om 2 reddingsvesten gevraagd en vanaf toen was niemand meer veilig. Wat een gespetter en plezier, echt heerlijk! Om 16.30uur zijn Marjolein en ik met een motor naar Big Ada gegaan want daar werd een voetbalwedstrijd gespeeld. De studenten van de TU uit Nederland tegen de Technische studenten uit Ghana. Nederland heeft het moeten afleggen met een eindstand van 1-2. Helaas, maar uiteindelijk gaat het om de lol die eraan beleefd is. Na de wedstrijd zijn we mee gegaan naar het huis in Big Ada en toen iedereen gedoucht had zijn we naar Tsarley Korpey gegaan. Daar hebben we met 31 Nederlanders zitten eten en meer dan de helft heeft in het donker ook nog het zwembad onveilig gemaakt. Super! Het was een erg leuk idee, maar met het eten ging het niet helemaal goed. Er was veel te weinig klaar gemaakt, maar met een beetje kiezen en delen kom je een heel eind. Het was in ieder geval wel een hele gezellige avond!

Woensdag 15 oktober 2008
Vandaag gingen we voor de tweede keer naar het peuterspeelzaaltje bij Erik en Michelle. Marjolein en ik gingen met z’n tweeën want Nikki is ziek thuis. Helaas bleken 3 kindjes niet te komen. Dit zijn 3 zusjes en omdat een van de meisjes ziek was kwam de rest ook niet. Dat is natuurlijk erg jammer, maar toch hadden we nog 3 kindjes om mee te spelen. Jesse James ( van Erik en Michelle), Mary en Grace. We hebben gekleurd en een spelletje met ze gespeeld. Gedronken en koekjes gegeten en als laatste hebben we met water gespeeld. Ze vonden het heel leuk en hebben echt volop gelachen. Heerlijk!! Daar doe je het allemaal voor!!! Om 10.45uur hebben we Grace naar huis gebracht en zijn we blijven lunchen bij Erik en Michelle. Om 10.30uur waren Sharon, Carmenza en haar zusje ook nog gekomen, want die hadden nog wat spulletjes voor het peuterspeelzaaltje. Ook hun waren blijven lunchen en het was erg gezellig. We hebben toen afgesproken om ’s middags met z’n allen te gaan zwemmen bij Manet Paradise. Erik heeft ons toen opgehaald met zijn busje en daar ging de hele familie, gezellig naar het zwembad. Ik heb er in ieder geval erg van genoten! Lekker zwemmen met Jesse James, wat kan dat mannetje lachen zeg :). ’s Avonds hebben we daar met z’n alle pizza gegeten en rond 18.00uur zijn we weer in de bus gestapt. Erik heeft Marjolein en mij toen afgezet bij Tsarley Korpey want we wilden graag ons verhaal weer op internet zetten. Helaas deed het internet het niet, dus zondag proberen we het weer! Want morgen gaan we naar Mole National Park in het noorden van Ghana!!!We waren op tijd thuis en toen zijn we gelijk naar bed gegaan, want we moeten er vroeg uit vannacht!